Wie ben ik?

Supporter in hart, nieren en lever

Ik scoor niet op het veld, maar wel in sfeer en volume.
Ik ben geen speler. Geen trainer. Geen scheidsrechter (gelukkig maar).
Ik ben wat men noemt: een volbloed zondagvoetbalsupporter.

Elke thuismatch sta ik daar weer – trouw langs de zijlijn, stem op standje brul, en pint in de hand alsof het een verlengstuk van mijn persoonlijkheid is.

Mijn positie? Net naast het veld.

Soms roep ik tactische tips die nergens op slaan.

Soms weet ik het beter dan de coach (volgens mij toch).

En áltijd ben ik luid genoeg om gehoord te worden door de keeper, de scheids én toevallige wandelaars op 300 meter afstand.

Mijn hobby’s:

Discussies over buitenspel zonder VAR

Kantine-analyse na de match, waarom verloren we? Het gras? De wind? De scheids?

Supportersliederen verkeerd meebrullen (maar wel met passie)

Mijn topuitspraken op zondag:

“Als ik tien jaar jonger was…”

“Die ref fluit alles tegen ons!”

“Hij moet gewoon die bal diep geven!”

“Is het al tijd voor een pint?”

Waarom ik dit blog schrijf?

Omdat voetbal op zondag meer is dan alleen een bal.

Het is modder, scheldwoorden, koffie bier, warme frikandellen, de geur van vers afgereden gras, en vriendschap !

En iemand moet dat allemaal documenteren.

Iemand met scherpe ogen, een grote mond en een kleine conditie.

Dus ja, dat ben ik.